" Παζλ "

Η ζωή μας είναι ένα παζλ. 

Αμέτρητα μικρά και μεγάλα κομματάκια,

τα οποία προσπαθείς να ενώσεις για να ολοκληρώσεις την εικόνα. 

Και εκεί που βρίσκεις τη θέση ενός κομματιού 

και λες ότι είσαι στο σωστό δρόμο, 

χάνεις τη θέση ενός άλλου. 

Πάντα κάτι θα λείπει, πάντα κάτι θα κολλάει.

Στιγμές με φίλους, έρωτες, βόλτες, επιτυχίες, αποτυχίες. 

Κατά διαστήματα, χαζεύω παλιές φωτογραφίες. 

Και πάντα με συγκινούν. 

Άλλοτε γλυκά, άλλοτε μελαγχολικά. 

Γιατί συνειδητοποιώ ποια ‘κομμάτια’ μου έχασα 

και ποια κατάφερα να κρατήσω. 

Και φτάνω στο παρόν. 

Και ναι, θα ήθελα το παζλ της ζωής μου να είναι κάπως διαφορετικό. 

Έχω εγώ, όμως, ευθύνες για αυτό; 

Μήπως δεν έχω ενώσει ακόμη τα κομμάτια του εαυτού μου; 

Και γι αυτό να μένει και το παζλ της ζωής μου ανολοκλήρωτο; 

Αν δεν ανακαλύψουμε το ποιοι πραγματικά είμαστε 

και το τι πραγματικά θέλουμε, 

πάντα ανολοκλήρωτο θα το βλέπουμε το παζλ της ζωής μας. 

Ή ίσως αν βρούμε τη θέση ενός κομματιού ‘κλειδί’ δεν θα έχουμε ανάγκη τα μικρότερα. 

Γιατί η βασική διαφορά της ζωής από το παζλ είναι αυτή. 

Στη ζωή, είναι ουτοπικό να περιμένουμε να ολοκληρωθεί το παιχνίδι. 

Ίσως αυτή να είναι και η μαγεία της. 

Τα πολλά και ανόμοια κομμάτια που μας κάνουν, 

άλλοτε να βρίσκουμε και άλλοτε να χάνουμε τον εαυτό μας. 

Και όταν επιτέλους αποδεχτούμε αυτό, 

τότε όλα θα είναι πιο απλά.

πηγή: