Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Οκτώβρης...









Φύλλα ημερολογίου - Τάσος Λειβαδίτης


Ποιος ξέρει τι θα συμβεί αύριο, 
ή ποιος έμαθε ποτέ τι συνέβη χτες,
τα χρόνια μου χάθηκαν εδώ κι εκεί, 
σε δωμάτια, σε τραίνα, σε όνειρα
αλλά καμιά φορά η φωνή μιας γυναίκας καθώς βραδιάζει 
μοιάζει με το αντίο μιας ηλικίας που τέλειωσε
κι οι μέρες που σου λείπουν, ω Φεβρουάριε, 
ίσως μας αποδοθούν στον παράδεισο-
συλλογιέμαι τα μικρά ξενοδοχεία 
όπου σκόρπισα τους στεναγμούς της νιότης μου
ώσπου στο τέλος δεν ξεφεύγει κανείς, 
αλλά και να πάει που;
κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας 
μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλον-
Κύριε, αδίκησες τους ποιητές δίνοντάς τους μόνο έναν κόσμο,
κι όταν πεθάνω θα ’θελα να με θάψουν 
σ’ ένα σωρό από φύλλα ημερολογίου
για να πάρω και το χρόνο μαζί μου.

" Σε νιώθω ... "


Το φως λάμπει μέσα στα μάτια σου.
Η φαντασία παίζει με την θύμηση.
Στ’ αυτιά μου φτάνουν τα ταλαιπωρημένα γέλια του αέρα.
Σε νιώθω…
Μέσα στα νερά μιας λίμνης που παγώνει απ’ το κρύο.
Σε νιώθω παντού… Πνοή μιας άρπας…
Ζείς στο τέλος μιας αυγουστιάτικης νύχτας.
Εκεί που οι μούσες σταματούν τον ξέφρενο χορός τους.
Σε νιώθω ακόμα κι όταν βλέπω τα φθινοπωρινά σύννεφα.
Όταν αναρωτιέμαι αν η άνοιξη της σκέψης μου έχει τελειώσει.
Σε νιώθω, μα δεν μπορώ να σε πιάσω,
κρύβεσαι περίτεχνα πίσω απ’ το κάθε τι
και βάζεις μια πινελιά σου για σφραγίδα.
Κρύβεσαι στην γκριζωπή αμμουδιά του χειμώνα.
Αγωνίζομαι να καρφώσω το σώμα μου στο σταυρό της καθημερινότητας.
Ο κύκλος όμως απέχει το ίδιο απ’ το κέντρο του.
Και η αναζήτησή μου πρέπει να συνεχιστεί αδιάκοπη.