Τα δάκρυα στο πρόσωπό τους
δεν σταματούν να πέφτουν.
Η λύπη και ο πόνος στην καρδιά
είναι αβάσταχτος.
Αναζητούν τους χαμένους τους γονείς,
τα χαμένα αδέρφια και συγγενείς.
Γνώρισαν την πραγματικότητα, την αλήθεια…
Ξέρουν πως ποτέ δεν θα τους ξαναδούν,
όμως τρέφουν ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο,
για ένα καλύτερο μέλλον,
χωρίς πόνο και δυστυχία.
Το μόνο που τους έχει απομείνει
είναι η περιουσία που κατάφεραν να σώσουν
απ’ τα γκρεμισμένα σπίτια τους.
Ένα σκέπασμα για να προφυλάξουν
το αδύνατο και όλο πληγές κορμί τους,
από το κρύο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.