Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

" Ε, πληγωθήκαμε (Θεοδώρα Φελέρη) "


Ε, πληγωθήκαμε
άλλη μια φορά.
Και τι πειράζει;
Σ’ αυτή τη ζωή
ούτως ή άλλως
δε νικήσαμε ποτέ.
Τι γελάς;
Εσύ δεν κέρασες ποτέ σου
στεναχώριες;
Εσύ δεν δάκρυσες ποτέ;
Ξέρεις,
δύσκολα γελάς αν αγαπάς.
Έχεις ένα μειδίαμα
χαραγμένο αιώνια στα χείλη
μη τυχόν και ψυλλιαστεί κανείς
ότι υποφέρεις.
Άμα όμως σε τσιγκλήσουν λίγο,
σε παίρνουν τα ζουμιά σαν νιάνιαρο.
Τι ντροπή, Θεέ μου.
Χαμηλώνεις το βλέμμα
σαν κατάδικος
και ψάχνεις μαντήλια
να κρύψεις τη μιζέρια σου.
Μα πάλι, είναι ντροπή να αγαπάς;
Δεν είναι η αγάπη ντροπή,
καλέ μου,
η κατάντια της είναι.
Γιατί όταν αγαπάς
ξεχύνεσαι στα πατώματα
και τις λάσπες.
Ξεχνάς το στέμμα σου
εκεί που έδωσες την ψυχή σου
και βυζαίνεις με λαχτάρα,
σταγόνα-σταγόνα
τα γλυκόλογα.
Φτάνεις μέχρι τον Όλυμπο
και ύστερα τον κατεβαίνεις όλον
με τα μούτρα.
Ναι, δεν είναι η αγάπη ντροπή.
Μα χάσαμε πολλά
για χάρη της
Χάσαμε
τους ίδιους μας τους εαυτούς
και τώρα ψάχνουμε μες τα σκουπίδια
να βρούμε θραύσματα
απ’ τα αλλοτινά όνειρά μας.
Ε, πληγωθήκαμε.
Τι να γίνει;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.