Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

" Παιδική αθωότητα - κάτι που έχουμε ξεχάσει "


... Γίνε μαζί μου παιδί κι ότι σου λείπει
εγώ θα τρέξω παντού για να το βρω
είν' η καρδιά μου ανοιχτή και σου ανήκει
αν θες ν' αλλάξουμε απόψε ζωή γίνε μαζί μου παιδί ..



... Όλοι μαζί, μια νέα ελπίδα
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα
Είναι αρκετή
Μια παλάμη παιδική
Ν' αγγίξεις για να δεις πως είναι όμορφη η ζωή ....





Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο απ' το να βλέπεις παιδάκια ν' αφήνονται 
να παρασυρθούν στον μαγικό τους κόσμο.
Αυτό τον κόσμο που έχουν πλάσει με την φαντασία τους
ανακατεύοντας  όλα τα υλικά που έχουν πρόχειρα,
μέσα στην τσέπη τους.
Φαντασία, κέφι και πολύ μυαλό. 
Σαν να βρίσκουν ξαφνικά τον κολλητό τους 
για να τον μοιραστούν και να διασκεδάσουν.
Δεν μπορεί τίποτα να τα σταματήσει, 
οι αναποδιές έχουν πλάκα, 
τα προβλήματα λύνονται με τον πιο απλό τρόπο 
και το τραγούδι ζητά ευκαιρία ν’ ακουστεί.
Είναι οι ήρωες μιας ζωής 
που φαντάζει συναρπαστική στα ματάκια τους 
και βιάζονται να την ζήσουν χωρίς να χάσουν ούτε ένα επεισόδιο...
(Αλίκη Καλλέργη)








Θα υπήρχε περισσότερη αθωότητα στον κόσμο, 
αν οι άνθρωποι ένιωθαν τους εαυτούς τους υπεύθυνους,
για όλα εκείνα, για τα οποία δεν φταίνε.
(Kraus Karl)









Χορεύετε, γελάτε και ευθυμείτε, αλλά να είσθε αθώοι.
(Ιουστίνος)









Η αθωότητα χάνεται επειδή μεγαλώνει κανείς,
ή απώλειά της εξαρτάται από το περιβάλλον 
στο οποίο μεγαλώνει κανείς;









Μαμά, μπαμπά φέτος θα πάω να πω τα κάλαντα...
-Τι είναι αυτά που λες; Δεν έχεις ανάγκη να πας για τα κάλαντα...
Με μιας τα ματάκια του μικρού βούρκωσαν...

Έσκυψε το κεφαλάκι του καταστεναχωρημένος...
Πήγε στο δωμάτιο του να μην βλέπουν την στενοχώρια του...
Οι γονείς κοιταχτήκαν αμήχανα μεταξύ τους...

Η μαμά με μιας έφυγε & πήγε κοντά στον μικρό..
Τον πήρε στην αγκαλιά της & τον ρώτησε τρυφερά:
-Πες μου γιατί στεναχωρήθηκες τόσο πολύ? Τι σου λείπει?

-Μαμά το ξέρω πως εγώ δεν έχω ανάγκη να πω τα κάλαντα..
Κάποια άλλα παιδάκια όμως έχουν ΜΕΓΑΛΗ ανάγκη αυτές τις μέρες. .
Ήθελα να μαζέψω όσα χρήματα μπορώ & να πάω κρυφά να τ’ αφήσω στην πόρτα του σπιτιού τους, χωρίς να με δουν & ντραπούν...

Nα δουν πως δεν τα ξέχασε ο Αη Βασίλης & να χαμογελάσουν...
Αυτό μόνο ήθελα μάνουλα....!

Υ.Γ
...Ας κοιτάξουμε όλοι γύρω μας αυτές τις μέρες...
...Μια χειρονομία, ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά...
...ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.