" Σε νιώθω ... "

Το φως λάμπει μέσα στα μάτια σου.

Η φαντασία παίζει με την θύμηση.

Στ’ αυτιά μου φτάνουν τα ταλαιπωρημένα γέλια του αέρα.

Σε νιώθω…

Μέσα στα νερά μιας λίμνης που παγώνει απ’ το κρύο.

Σε νιώθω παντού… Πνοή μιας άρπας…

Ζείς στο τέλος μιας αυγουστιάτικης νύχτας.

Εκεί που οι μούσες σταματούν τον ξέφρενο χορός τους.

Σε νιώθω ακόμα κι όταν βλέπω τα φθινοπωρινά σύννεφα.

Όταν αναρωτιέμαι αν η άνοιξη της σκέψης μου έχει τελειώσει.

Σε νιώθω, μα δεν μπορώ να σε πιάσω,

κρύβεσαι περίτεχνα πίσω απ’ το κάθε τι

και βάζεις μια πινελιά σου για σφραγίδα.

Κρύβεσαι στην γκριζωπή αμμουδιά του χειμώνα.

Αγωνίζομαι να καρφώσω το σώμα μου στο σταυρό της καθημερινότητας.

Ο κύκλος όμως απέχει το ίδιο απ’ το κέντρο του.

Και η αναζήτησή μου πρέπει να συνεχιστεί αδιάκοπη.