" Η βροχή ... "

Μ’ αρέσει τόσο πολύ η βροχή…

Είναι ένας χορός ξέφρενος μιας ομίχλης από στάλες.

Είναι μια υπολανθάνουσα αλήθεια

κρυμμένη βαθιά στην κουβέρτα του ονείρου.

Κοιτάζω τα χρώματα…

Είναι τόσο έντονα, τόσο ζωηρά.

Ξαφνικά ο ουρανός γκριζάρει.

Σαν να βαρέθηκε να ζει νέος τόσα χρόνια.

Η απόφαση του ορίζοντα να γεράσει

είναι σκαλισμένη με αδρούς χαρακτήρας

στην πέτρινη περγαμηνή της νεροποντής.

Περίτεχνος καλπασμός της ατμόσφαιρας

πάνω στα πράσινα φύλλα της τριανταφυλλιάς.

Κόκκινα τα λουλούδια της.

Απαλές χορευτικές κινήσεις του κορμιού της

με το φύσημα του αέρα.

Η βροχή μοιάζει σαν ένα κάστρο με ψηλά τείχη.

Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν μπόρεσες κανείς

να καταλάβει τη ζωηράδα των χρωμάτων,

πίσω απ’ το θολωμένο τζάμι.