Παίρνω μια κιθάρα,
χτυπώ για μια ακόμη φορά την χορδή της καρδιάς
και την αφήνω να πάλλεται.
Αγγίζω το πιάνο, πατώ ένα πλήκτρο του χθες
και ξαν’ ακούω παλιούς σκοπούς,
μελωδίες δεμένες με όσα έκανα και ονειρεύτηκα.
Χτυπώ με δύναμη το τύμπανο
και εκείνο βγάζει έναν ήχο μακάβριο σαν το χθες,
τρεμουλιαστό σαν το αύριο, μονότονο και κούφιο σαν το
σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.