" Πες μου.... "

Πάνω στα ερείπια μιας ρημαγμένη συνείδησης

βαλθήκαμε να χτίσουμε ένα κόσμο

ο οποίος να μοιάζει με ελεύθερο άνεμο

της απάτητης ψυχή μας.

Μα τα ερείπια ήταν πολλά

και ο κόσμος ένα όραμα που θάφτηκε κάτω απ’ αυτά.

Πες μου, που να στηρίξω τα όνειρά μου

όταν τ’ αστέρια πέφτουν απ’ το βάρος τους ;

Όταν ο ήλιος δύει πριν προλάβω να ερωτευτώ ;

Όταν ο άνεμος φεύγει πριν ακούσει τα μυστικά μου ;

Πες μου σε ποιόν να μιλήσω για τις ελπίδες που χάθηκαν ;

Για τα όνειρα που έγιναν εφιάλτες ;

Για τους ψεύτικους σωτήρες που με πολιορκούν ;