Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

" Μια ατελείωτη προοπτική.... "


Οι θόρυβοι, οι ψίθυροι γύρω μας,
μοιάζουν με μια ατελείωτη προοπτική.
Το ίδιο κι αυτή…
Απομακρύνεται απ’ τα μάτια μας και μικραίνει,
σαν να ντρέπεται που φεύγει,
σαν να φοβάται το μοναχικό αυτό δρόμο που διάλεξε.
Ένα δρόμο που ποτέ δεν σταματά.
Δεν υπάρχει γι’ αυτή μέρος να ξεκουραστεί.
Που και που περνάει βιαστικά από μπροστά μας,
έτσι απλά για να κορέσει τον εγωισμό μας,
πως τάχα καταδέχτηκε
και στάθηκε να την θαυμάσουμε.
Σέρνει μαζί της τους ψιθύρους του αέρα, των ανθρώπων,
της καρδιάς, τους θορύβους των μηχανών…
Εμείς χαμογελάμε,
γιατί οι ήχοι και η φευγαλέα προοπτική,
μας χαιρέτησαν στο πέρασμά τους.
Γελιόμαστε…
Ποτέ δεν το επιδίωξαν.
Όμως εμείς εξακολουθούμε να το φανταζόμαστε
και είμαστε περήφανοι μάλιστα
που οι ήχοι παίζουν τον αυλό στα πόδια μας.
Ώσπου ν’ ανακαλύψουμε την απάτη.
Ώσπου να δούμε ότι οι θόρυβοι
και οι ψίθυροι δεν μειώνονται ποτέ.
Ώσπου να δούμε ότι ο δρόμος δεν βγάζει πουθενά.
Πως όλα αυτά γεννήθηκαν
για να κοροϊδέψουν στην αιφνίδια πορεία τους,
τον ευτελή εγωισμό μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.