Η ευτυχία έχει γίνει πια μια ανάμνηση...

Η αντίδραση κοχλάζει στα σπλάχνα του σκοτωμένου φεγγαριού.
Το χαμόγελο πέταξε πάνω απ’ τις σιωπηλές κοιλάδες.
Το παρελθόν είναι τώρα μια παλιά ανάμνηση.
Το κερί λιώνει στο σταυροδρόμι των σκοταδιών.
Οι πεταλούδες χορεύουν σαν ξωτικά
που περιμένουν την νύχτα για να το γλεντήσουν.
Η ανυπομονησία κρυμμένη στην σκιά,
γελά για μια ακόμη φορά.

Η αδικία τυλίγει τους δίκαιους με το αόρατο πέπλο της.
Το σκυλί του πόθου αντηχεί στην νυχτωμένη μέρα
και η βροχή στο πλακόστρωτο απαντά.
Στο υπόστεγο το κλάμα μια σταγόνας διαλύθηκε
φοβούμενη την ανεμοθύελλα.
Η ευτυχία έχει γίνει πια
μια ανάμνηση στα φωτεινά μάτια των ανθρώπων.